"دل عاشق" و "عقل درمانده"

"دل عاشق" و "عقل درمانده"

 بگــیر از من این هـردو فرمانده را
"دل عاشق" و "عقل درمانده" را

اگر عشق با ماست ؛ این عقل چیست ؟
بکُش! هم پــدر هم پــدر خوانده را

تو کاری کن ای مـرگ ! اکنون که خلق
نخــواهند مهمان ناخوانده را

در آغــوش خود "بار دیـگر" بگیر
من این مـوج از هر طرف رانده را

شب عاشـقی رفت و گم کرده ام
در ِ شیشه ی عطر وامانده را . .

یه روزی تنگ غروب آسمون

یه روزی تنگ غروب آسمون

میرم از شهر توای نامهربون

من؟ من یک روز دوربین و کوله پشتی ام را برمیدارم و کفش هایم را پایم میکنم و از زندگی شهری و لوکس فرار کرده و به یک دختر کولی و دوره گرد تبدیل میشوم که عکس میگیرد و خرج سفرهایش را در می آورد. عکس هام؟ الان شاید عکاس مزخرفی باشم، اما بعدها بهتر خواهم شد. بعدها؟ یعنی نزدیک به همان روزی که دوربین و کوله ام را بردارم و کفش هام را پا کنم و دِ برو که رفتم...